Wyrok sądu skrócił kadencję radnego

Krzysztof Grzeszyk mandatu radnego nie powinien piastować od połowy sierpnia 2022 roku. Wówczas wygasił go wojewoda lubelski. Jednak radny skorzystał z całej ścieżki odwoławczej, by decyzja wojewody została ostatecznie potwierdzona. W tym  czasie Grzeszyk nie tylko sprawował mandat, ale piastował też w radzie dość znaczącą funkcję, przewodniczącego komisji rewizyjnej.

Mandat za faktury

W marcu 2022 roku  Fundacja Wolności z Lublina zwróciła się z wnioskiem do radnych gminy Kąkolewnica, by zdecydowali o odebraniu mandatu radnego Krzysztofowi Grzeszykowi. Radny jest właścicielem sklepu z artykułami papierniczymi, w którym realizowane były zakupy dla UG Kąkolewnica i trzech szkół gminnych. Fundacja z Lublina była w posiadaniu 6 faktur z lat 2020-21, na łączną kwotę 933,48 zł, które wystawione zostały przez sklep radnego Grzeszyka dla UG w Kąkolewnicy, oraz 4 faktur wystawionych przez ten sam sklep trzem szkołom w Olszewnicy, Turowie i Żakowoli w roku 2020 i 2021. Te opiewały na niespełna 400 zł. Na tej podstawie Fundacja Wolności złożyła w gminie wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia mandatu radnego, uznając, że doszło do naruszenia ustawy o samorządzie gminnym i przepisu z art. 24f, ust. 1 ustawy: „Radni nie mogą prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy, w której radny uzyskał mandat, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności.”

Radni gminni apel Fundacji jednak odrzucili. Zagłosowali za uchwałą, która w swoim uzasadnieniu stwierdziła: „(…) faktycznie dochodziło do wykorzystania mienia komunalnego, jakim są pieniądze gminy, uzyskane przez radnego za sprzedane w sklepie towary, jednakże nie dochodziło do naruszenia zakazu o jakim w przywołanym przepisie, gdyż okoliczności sprawy wskazują, że wykorzystanie mienia nie miało charakteru preferencyjnego, w którym radny odniósłby rzeczywiste korzyści względem innych podmiotów korzystających z tego mienia. (…) zakup (…) następował w ramach wolnej konkurencji i powszechnej dostępności, a radny nigdy nie wykorzystał mandatu w celu ułatwienia mu dostępu do mienia gminnego, jakim są pieniądze za sprzedaż towarów (…)”.

Fundacja Wolności złożyła więc skargę na działalność rady gminy Kąkolewnica do wojewody lubelskiego. Nadzór prawny wojewody stwierdził, że radny Grzeszyk naruszył zakaz wynikający z ustawy o samorządzie. Wojewoda lubelski wezwał więc radnych gminy Kąkolewnica do stwierdzenia wygaśnięcia mandatu Krzysztofa Grzeszyka. Radni opowiedzieli się przeciw wezwaniu wojewody do wygaszenia mandatu radnemu Krzysztofowi Grzeszykowi. Wojewoda wydał więc 18 sierpnia 2022 roku zarządzenie zastępcze, w przedmiocie wygaszenia mandatu radnego. Ten zaskarżył decyzję wojewody do WSA. Sąd Administracyjny 10 stycznia 2023 roku oddalił skargę radnego Grzeszyka. Na tym się jednak nie skończyło, bo Krzysztof Grzeszyk złożył kasację do NSA, i dalej piastował mandat wygaszony mu w 2022 roku przez wojewodę.

Koniec złudzeń

29 lutego NSA wydał wyrok w sprawie skargi kasacyjnej Krzysztofa Grzeszyka. Sąd skargę kasacyjną oddalił. NSA w uzasadnieniu wyroku podtrzymał zasadę iż; „radny nie może prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy, w której uzyskał mandat, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności. Skutkiem naruszenia tego przepisu jest utrata mandatu”.

Dalej w uzasadnieniu NSA wyłuszczał:

 „Jak wynika z akt sprawy w latach 2018- 2022 r. wystawił on szereg faktur na rzecz Gminy Kąkolewnica i jej jednostek organizacyjnych, które to faktury dotyczyły sprzedaży towarów (m.in. materiałów biurowych i piśmiennych) znajdujących się w ofercie sklepu prowadzonego przez radnego. Nadto niektóre z wystawionych faktur potwierdzają preferencyjne traktowanie jednostek organizacyjnych gminy polegające na odroczeniu terminu płatności, co poświadczają faktury VAT znajdujące się w aktach administracyjnych. Powyższe wskazuje, że pewne elementy umowy sprzedaży zawieranych z gminą i jednostkami organizacyjnymi gminy miały charakter indywidualnych uzgodnień, gdyż odbiegały od typowych elementów umów sprzedaży zawieranych przez nabywcę towarów w sklepie. Wbrew argumentacji strony skarżącej kasacyjnie, wystawienie faktury stanowi potwierdzenie zawarcia umowy sprzedaży i nie można uznać za zasadny pogląd, jakoby faktura mogła być wystawiona bez zawierania umowy (…)” – wyłuszczał w uzasadnieniu wyroku NSA.

Konkludując wywód w uzasadnieniu skład orzekający stwierdził: „w przypadku, gdy z jednej strony radny jako prowadzący działalność gospodarczą z wykorzystaniem mienia gminy, w której uzyska mandat, jest jednocześnie członkiem organu kontrolującego w tej gminie, to taka sytuacja w sposób oczywisty rodzi niebezpieczeństwo braku obiektywizmu po stronie tego radnego w stosunku do burmistrza gminy oraz pozostałej administracji samorządowej podporządkowanej burmistrzowi. (...)Sąd pierwszej instancji prawidłowo ocenił zarówno ustalony stan faktyczny sprawy, jak i dokonaną w tej sprawie wykładnię przepisów prawa.”

• Nowe wydanie Słowa Podlasia już gotowe! Sprawdźcie, o czym piszemy
• Czekając na program „Mieszkania na Start”
• Wielka inwestycja w bezpieczeństwo w powiecie łosickim