Wędrowali na Świętą Górę Grabarkę
Z modlitwą i śpiewem na ustach pielgrzymi z całego regionu wędrowali 18 sierpnia na Świętą Górę Grabarkę, by uczestniczyć tam w uroczystościach Święta Objawienia Pańskiego. Jak zwykle wyruszyli, każdy z własną intencją, sprzed Monasteru Św. Onufrego w Jabłecznej.
Organizatorem pielgrzymki, jak co roku, było Bractwo Młodzieży Prawosławnej Diecezji Lubelsko-Chełmskiej. Z Jabłecznej w drogę na Świętą Górę Grabarkę do najważniejszego sanktuarium dla wyznawców prawosławia w Polsce wyruszyło ponad pięćdziesięciu pątników. Po raz pierwszy po dziesięcioletniej przerwie w pielgrzymkę wyruszyła Katarzyna Hasiuk z Białej Podlaskiej. W drodze towarzyszył jej synek Adaś.
– Idziemy z modlitwą i śpiewem na ustach z indywidualną bądź wspólną intencją. To czas poświęcony Bogu i chociaż potrzeba wiele wysiłku, i nie raz pojawia się zmęczenie, ten trud przekłada się na naszą wiarę. Sprawia, że stajemy się mocniejsi w codziennym życiu – mówi pani Katarzyna. Podkreśla, że ma znaczenie, czy na Grabarkę dotrze się pieszo, czy samochodem. – Po kilku dniach pielgrzymki, kiedy już dotrze się na Świętą Górę, odczuwa się ogromną radość – przyznaje nasza rozmówczyni.
Kontemplacja i naładowanie duchowych baterii na kolejny rok to cel, jaki przyświeca większości osób, które na Grabarkę zmierzają. – Można się wyciszyć i po pielgrzymce jest się zupełnie innym człowiekiem. A przede wszystkim każdego roku wędruje się z inną ważną intencją – podkreśla Natalia.
Organizatorem pielgrzymki, jak co roku, było Bractwo Młodzieży Prawosławnej Diecezji Lubelsko-Chełmskiej. Z Jabłecznej w drogę na Świętą Górę Grabarkę do najważniejszego sanktuarium dla wyznawców prawosławia w Polsce wyruszyło ponad pięćdziesięciu pątników. Po raz pierwszy po dziesięcioletniej przerwie w pielgrzymkę wyruszyła Katarzyna Hasiuk z Białej Podlaskiej. W drodze towarzyszył jej synek Adaś.
– Idziemy z modlitwą i śpiewem na ustach z indywidualną bądź wspólną intencją. To czas poświęcony Bogu i chociaż potrzeba wiele wysiłku, i nie raz pojawia się zmęczenie, ten trud przekłada się na naszą wiarę. Sprawia, że stajemy się mocniejsi w codziennym życiu – mówi pani Katarzyna. Podkreśla, że ma znaczenie, czy na Grabarkę dotrze się pieszo, czy samochodem. – Po kilku dniach pielgrzymki, kiedy już dotrze się na Świętą Górę, odczuwa się ogromną radość – przyznaje nasza rozmówczyni.
Kontemplacja i naładowanie duchowych baterii na kolejny rok to cel, jaki przyświeca większości osób, które na Grabarkę zmierzają. – Można się wyciszyć i po pielgrzymce jest się zupełnie innym człowiekiem. A przede wszystkim każdego roku wędruje się z inną ważną intencją – podkreśla Natalia.
Napisz komentarz
Komentarze