Sprawa związana jest z działaniami grupy interwencyjnej SG z Chełma, jaką ta podjęła w bialskim ośrodku 6 kwietnia ubiegłego roku. Grupa została wezwana przez kierownictwo ośrodka, które bało się zamieszek w związku z mającą nastąpić procedurą wydalenia z ośrodka Czeczenki z dziećmi. Do interwencji grupy doszło, a jej pokłosiem jest oskarżenie trzech Czeczenów o czynną napaść na funkcjonariuszy. W listopadzie ubiegłego roku zeznania składali oskarżeni. W ubiegłym tygodniu przed sądem zdarzenie relacjonowali strażnicy graniczni, jako pokrzywdzeni w zajściu.
Interwencja ze środkami przymusu
Strażnicy przed sądem zeznali, że zostali wezwani na interwencję przez placówkę w Białej Podlaskiej. Po przyjeździe uczestniczyli w odprawie prowadzonej przez kierownictwo ośrodka i wówczas mieli się dowiedzieć , że istnieje obawa, iż w trakcie wyprowadzania kierowanych do deportacji Czeczenki z dziećmi, w ośrodku może dojść do zamieszek. Wezwani zostali właśnie na wypadek, gdyby do ekscesów doszło.
– Gdy zaczęto wyprowadzać Czeczenkę, ta zaczęła krzyczeć. W pokojach innych cudzoziemców zaczęło się kopanie w drzwi. Przy wszystkich drzwiach stali funkcjonariusze z Białej i blokowali cudzoziemcom wyjście na korytarz. Otrzymałem informację, pod które drzwi mamy się udać, gdzie jest największy problem – zeznawał pierwszy z funkcjonariuszy. To on stał przy drzwiach najbliżej, gdy je otwarto.
Wraz z kolegą obezwładnili Czeczena, choć jak zeznawał, ten nie chciał się dać skuć, leżał na brzuchu, chował ręce pod siebie, a już po skuciu stawiał opór w trakcie drogi do izolatki, gdzie go zamknięto. Na pytanie pełnomocnika oskarżonych, jakie były podstawy do trzymania skutego człowieka w izolatce, odpowiadał: – Była obawa, że może zrobić krzywdę, dlatego był skuty.
Bosi Czeczeni, gaz i krzyki
Kolejny funkcjonariusz musiał się zmierzyć z jednym z synów wyprowadzonego wcześniej Czeczena. – Zostałem zaatakowany. To były takie ciosy sierpowe – zeznawał trzeci z funkcjonariuszy. Sędzia wydziału karnego bialskiego sądu, Piotr Pietraszek dopytywał, czy ciosy były skuteczne. Funkcjonariusz przyznał, że go nie dosięgły. – Uchyliłem się, i wtedy ten cudzoziemiec poślizgnął się, bo był boso i upadł na plecy. Zeznający przyznał też, że nie widział, czy pierwszy kolega został uderzony przez najstarszego Czeczena.
Kolejny z członków grupy interwencyjnej w ogóle nie uczestniczył w obezwładnianiu Czeczenów. Musiał wycofać się z akcji pod drzwiami zaraz po tym jak się rozpoczęła. – Stałem przy drzwiach jako drugi. Gdy otwarto drzwi, z wnętrza "wysypali się" ludzie. Został użyty gaz łzawiący, który w większości poszedł na mnie i kolegę. Przestałem widzieć i musiałem się wycofać – zeznawał.
Wszyscy ci funkcjonariusze zwracali uwagę na hałas, krzyki i rozgardiasz, jaki towarzyszył interwencji. Uważają, że cudzoziemcy byli poinformowani o tym, że w razie nieodpowiedniego zachowania mogą być użyte wobec nich środki przymusu bezpośredniego. Zeznający nie potrafili jednak jednoznacznie stwierdzić, czy słyszeli kierowane w stronę Czeczenów pouczenie, a część z nich zdecydowanie stwierdza, że takiego pouczenia nie słyszała.
- W mojej ocenie każda zwłoka w obezwładnieniu Czeczenów groziła naszemu życiu i zdrowiu – zapewniał funkcjonariusz, który z akcji wycofał się, oślepiony gazem.
Czeczeni już poza ośrodkiem
Oskarżeni o napaść na funkcjonariuszy SG to Dukvakh T. i jego dwaj dorośli synowie. W ośrodku przebywały jeszcze jego żona i córka. Obecnie cała rodzina jest już poza ośrodkiem i oczekuje na udzielenie ochrony międzynarodowej. – Jednocześnie rodzina objęta jest procedurą zobowiązania do powrotu, wszczętą przez SG Warszawa Okęcie – informuje Irena Kozak, prawnik z Fundacji Instytut na Rzecz Państwa Prawa w Lublinie. Była pełnomocnikiem rodziny T. w postępowaniu administracyjnym. – Teraz rodzina mieszka w wynajętym mieszkaniu, poza ośrodkiem i czeka na decyzję o uzyskaniu ochrony w naszym kraju.
Pełnomocnik procesowy rodziny, mec. Marek Siudowski mówi, że zeznania pokrzywdzonych zdecydowanie rozbiegają się z tym, co zeznają jego klienci. – Oskarżeni twierdzą, że napaści nie było, pokrzywdzeni że była, choć nikt, poza samym uderzonym, uderzenia nie widział. Mnie jednak również niepokoi kwestia zastosowania środków przymusu bezpośredniego. Należy sobie zadać pytanie, czy były adekwatne do sytuacji?
Kolejne posiedzenie w tej sprawie sąd wyznaczył na kwiecień.
Więcej na ten temat w najnowszym numerze i e-wydaniu Słowa Podlasia, 10/2018
Joanna Danielewicz
Napisz komentarz
Komentarze